Królewskie rezydencje: Luksemburg

To już ósmy post z serii "Królewskie rezydencje" (poprzednie znajdziecie TUTAJ), zbliżamy się więc nieuchronnie do końca. W dzisiejszej notce zobaczymy rezydencje i miejsca zamieszkania luksemburskiej rodziny wielkoksiążęcej.

Palais grand-ducal

EEJCC, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons

Lokalizacja: centrum Starego Miasta Luksemburga, przy rue du Marché-aux-Herbes

Historia: Pierwsze wzmianki o Pałacu pochodzą z początku XV wieku, choć wtedy budynek służył jako Ratusz. Pierwotny budynek nie przetrwał do czasów współczesnych, ucierpiał najpierw w eksplozji z 1554, która uszkodziła wiele innych budynków ówczesnego Luksemburga (eksplozja nastąpiła na skutek uderzenia pioruna w pobliski kościół, gdzie znajdował się proch strzelniczy), a później podczas oblężenia Luksemburga w latach 1683-1684. Odbudowa ruszyła dopiero w XVIII wieku. W 1795 budynek stał się siedzibą francuskiej administracji. W 1817 na skutek unii personalnej z Niderlandami zamieszkał w nim Gubernator. Wraz z końcem tej unii w 1890 Pałac stał się rezydencją Wielkiego Księcia Adolphe’a z dynastii Nassau, który zarządził gruntowną przebudowę pod kierunkiem architektów Gédéona Bordiau z Belgii i Charlesa Arendta z Luksemburga.

Pałac jako ratusz w 1834. Nicolas Liez, domena publiczna

W czasie II wojny światowej naziści wykorzystywali Pałac jako salę koncertową i tawernę. Dopiero wraz z końcem okupacji i powrotem Wielkiej Księżnej Charlotte do kraju znów stał się siedzibą Dworu Wielkoksiążęcego, choć nie jest już zamieszkały.

Cayambe, CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons

Funkcje: Pałac jest oficjalną siedzibą Wielkiego Księcia i miejscem pracy rodziny wielkoksiążęcej; zawiera biura Wielkiego Księcia, Wielkiej Księżnej, Dziedzicznego Księcia i Dziedzicznej Księżnej.

Embed from Getty Images

Bankiet z okazji Święta Narodowego w 2016

Zwiedzanie: Pałac jest otwarty dla zwiedzających każdego lata, od około połowy lipca do końca sierpnia. Więcej informacji i możliwość wirtualnej wycieczki po Pałacu TUTAJ.

Ciekawostka: Na półpiętrze głównych schodów stoją dwa duże zielone wazony wykonane z malachitu - prezent dla Wielkiego Księcia Adolphe’a od cara Rosji Mikołaja II.

© Cour grand-ducale

Château de Berg (Berg Castle)

© Cour grand-ducale / Claude Piscitelli

Lokalizacja: miasto Colmar-Berg w centralnej części Luksemburga

Historia: Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z 1311. W kolejnych stuleciach posiadłość przechodziła z rąk do rąk aż w końcu w 1845 kupił go ówczesny król Niderlandów i Wielki Książę Luksemburga Willem (czy też William) II, chcąc zyskać przychylność swoich luksemburskich poddanych. W 1891 odkupił go Wielki Książę Adolphe i jeszcze w tym samym roku na zamek wprowadził się do niego jego syn i następca Guillaume. Kiedy w 1906 został kolejnym Wielkim Księciem, podjął decyzję o wyburzeniu starego zamku i wybudowaniu na jego miejscu nowego według projektu Maxa Ostenrieder z Monachium, z którym współpracował lokalny architekt Pierre Funck-Eydt. Prace zakończyły się w 1911 i we wrześniu tego samego roku rodzina wielkoksiążęca mogła w nim zamieszkać. Wielki Książę Guillaume IV nie nacieszył się jednak zbyt długo swoją rezydencją, zmarł tutaj w lutym 1912. Za rządów jego córki Charlotte, w czasach wielkiego kryzysu w latach 1929-1933, zamek oraz Pałac Wielkoksiążęcy za kwotę 40 mln franków przeszły na własność państwa, jednak monarcha zachował prawo do wykorzystywania ich jako swoich rezydencji. W maju 1940 zamek został zajęty przez nazistów, którzy ograbili go z najcenniejszych zbiorów sztuki i poważnie zniszczyli, przemianowując go na szkołę dla dziewcząt. Po wojnie jego remont trwał kilkanaście lat, a rodzina wielkoksiążęca mogła się wprowadzić dopiero w 1964. Wtedy zamieszkał w nim Wielki Książę Jean po swoim wstąpieniu na tron.

Embed from Getty Images

Mieszkańcy: Obecny Wielki Książę Henri wraz z rodziną wprowadzili się na zamek latem 2002 i mieszkają w nim po dziś dzień.

Funkcja: mieszkalna, ale i oficjalna - Wielki Książę wraz z rodziną wydaje na zamku kolacje, przyjęcia czy Garden Party.

Embed from Getty Images

Zwiedzanie: Na zamku na co dzień mieszka para wielkoksiążęca, więc nie jest on udostępniony zwiedzającym.

Ciekawostka: Inspiracją dla Ostenriedera przy tworzeniu projektu nowego zamku był Schloss Weilburg w Weilburgu, który przez długi czas był rezydencją dynastii Nassau w ich księstwie.

Château de Fischbach

Lokalizacja: pod miastem Fischbach w centralnej części kraju

Historia: Ze wszystkich luksemburskich zamków ten ma najdłuższą historię, a jego początki sięgają 1050 roku, kiedy to w dokumentach pojawia się wzmianka o niejakim lordzie Udo de Fischbach, pierwszym znanym właścicielu. Zamek przypuszczalnie był częścią jego dóbr, do których należało opactwo w Echternach. Począwszy od XV wieku przez następne stulecia kilkukrotnie zmieniał właścicieli. W 1635 w czasie wojny trzydziestoletniej, podobnie jak zamek Vaduz w Liechtensteinie, uległ znacznym zniszczeniom. Odbudowano go w 1638. W XVIII wieku działała tu kuźnia, a w następnym stuleciu za sprawą Auguste Garniera, kolejnego właściciela, zamek przekształcono w ośrodek przemysłowy, budując wielkie piece hutnicze. Żaden z nich nie przetrwał do czasów współczesnych; kiedy zamek kupił w 1847 król Niderlandów i Wielki Książę Luksemburga William II, natychmiast zarządził ich rozbiórkę. W 1890 kolejnym właścicielem został Wielki Książę Adolphe.

Zamek Fischbach w 1834. Nicolas Liez, domena publiczna, via Wikimedia Commons

W czasie II wojny światowej zamek służył jako Künstlerheim Fischbach, dom wypoczynkowy dla niemieckich artystów. Podobnie jak inne luksemburskie rezydencje zajęte przez nazistów, także i tutaj zagrabiono cenne dzieła sztuki, jednak uniknął większych szkód, tak że kiedy Wielka Księżna Charlotte wróciła z wygnania nadawał się do zamieszkania. Musiała go polubić skoro mieszkała w nim po zakończeniu remontów innych rezydencji. Zmarła tutaj w lipcu 1985. Dwa lata później wprowadzili się tutaj ówczesny Dziedziczny Książę Henri i Dziedziczna Księżna Maria Teresa. Jako ostatni do swojej śmierci w kwietniu 2019 mieszkał tutaj od swojej abdykacji Wielki Książę Jean.

Embed from Getty Images

Mieszkańcy: Obecnie mieszkają tutaj Dziedziczny Książę Guillaume i Dziedziczna Księżna Stephanie, którzy wprowadzili się po swoim powrocie z Londynu.

Funkcja: mieszkalna



Ciekawostka: Zamek był miejscem narodzin i śmierci wielu członków rodziny wielkoksiążęcej, odbywało się tu też wiele rodzinnych uroczystości, jak chrzciny księżniczki Alexandry w marcu 1991 i księcia Sebastiena w maju 1992.

Książę Felix i księżna Claire

Embed from Getty Images

Na temat miejsca zamieszkania dalszych członków rodziny wiemy niewiele. Po swoim ślubie w 2013 Felix i Claire zamieszkali na zamku Château Les Crostes w Lorgues w Prowansji, gdzie przejęli zarządzanie winnicą należącą do rodziny Lademacher. Na początku tego roku pojawiły się informacje, że razem z dziećmi przenieśli się do Frankfurtu.

Książę Louis i Tessy Antony

Para po ślubie mieszkała przez dwa lata w USA, a później przeprowadzili się do Londynu, gdzie mieszkali aż do rozwodu. Tessy z synami została w Anglii, natomiast książę przeniósł się do Paryża, gdzie obecnie pracuje jako konsultant w firmie Laurent Meeschaert Conseil.

Księżniczka Alexandra i książę Sebastien

Embed from Getty Images

Podobnie jak starszy brat, księżniczka obecnie mieszka w Paryżu. Najmniej wiemy o miejscu zamieszkania najmłodszego z rodzeństwa, księcia Sebastiana, bo w zasadzie nic. W 2017 ukończył Royal Military Academy Sandhurst i został dowódcą plutonem Gwardii Irlandzkiej. Z nowszych informacji wynika, że książę szukał (szuka?) pracy w sektorze energii odnawialnej/marketingu. 

Źródło: unofficialroyalty.com, monarchie.lu, wikipedia.org, luxarazzi.com, theroyalforums.com, today.rtl.lu

Ostatnia aktualizacja: 16.02.2023