Śladami ostatnich Romanowów - małżeństwo, któremu sprzeciwiali się wszyscy

Do pierwszego spotkania Mikołaja i Alix doszło w Petersburgu w 1884 podczas ślubu wielkiego księcia Siergieja, stryja Mikołaja, z siostrą niemieckiej księżniczki, Elisabeth (Ellią).

Rycina przedstawiająca Elizabeth i Siergieja w dniu ślubu - pinterest

Śliczna dziewczynka przypadła do gustu szesnastoletniemu następcy tronu. Do kolejnego spotkania między nimi doszło w 1889 roku, kiedy Alix przybyła z wizytą do Elli. Do tego czasu heska księżniczka wyrosła na istną piękność, cechowała ją jednak ogromna nieśmiałość, która uniemożliwiła jej zaskarbienie sobie sympatii wielu osób. Na przykład Maria Fiodorowna uważała ją za pozbawioną taktu. Tymczasem Niki nie potrafił doszukać się w Alicji żadnych wad.*

Alix w 1889 - pintrest

Jak zapisał potem w pamiętniku carewicz: "Moim marzeniem jest pewnego dnia poślubić Alicję H. Od dawna już jestem w niej zakochany, ale głębiej i silniej od 1889, kiedy spędziła sześć tygodni w Petersburgu. Przez długi czas opierałem się myśli, że moje marzenie kiedyś się spełni."

deviantart.com

Do małżeństwa wiodła długa i kręta droga, przeciwni bowiem byli wszyscy. Rodzina carska na czele z carem Aleksandrem III i carycą Marią Fiodorowną, nie chciała słyszeć o niemieckiej księżniczce na dworze (parze nie przeszkadzał fakt, że Alix była ich chrześniaczką), przecież kandydatka na żonę cara musiała być idealna. Ówczesny car Rosji widział w roli synowej raczej księżniczkę Hélène, córkę hrabiego Paryża co mogłoby przypieczętować sojusz rosyjsko-francuski. Tutaj na przeszkodzie stanęła jednak wiara - ojciec Hélène nie chciał nawet słyszeć, by córka przeszła z katolicyzmu na prawosławie, czego wymagano od przyszłej carycy. Aleksander III przerzucił więc swoje zainteresowanie na pruską księżniczkę Margaret, siostrę Cesarza Wilhelma II. Ta jednak, podobnie jak poprzednia kandydatka, stanowczo odmówiła zmiany wyznania.

Księżniczka Margaret - pinterest

Ojciec Alix, wielki książę Hesji Louis IV,  także sprzeciwiał się planowi rosyjskiego mariażu. Wciąż miał w pamięci Rosję, która nie wywarła na nim dobrego wrażenia, kiedy złożył tam wizytę po zabójstwie cara Aleksandra II. Nie chciał, by druga z jego córek tam wyjechała - w 1884 starsza siostra Sunny, Elizabeth, wyszła za mąż za wielkiego księcia Siergieja Aleksandrowicza, młodszego brata Aleksandra III. "Dość będzie, że jedna moja córka idzie do tego tragicznego kraju. Nie puszczę tam drugiej" - mówił. Jego obawy okazaly się słuszne, zarówno Alix, jak i Elizabeth pożegnały się tam z życiem w tragicznych okolicznościach. Louis nie mógł się jednak zbyt długo opierać, zmarł w marcu 1892, jeszcze przed zaręczynami i ślubem młodszej córki.

pinterest

Przeciwna małżeństwu była także sama królowa Wiktoria, która nie chciała oddać ukochanej wnuczki Rosji, nie przepadała także za carem Aleksandrem III, o którym miała kiedyś powiedzieć, że "jest to władca, którego nie uważa ona za dżentelmena". Liczyła, że wnuczka poślubi księcia Alberta Victora, najstarszego syna księcia i księżnej Walii, i w przyszłości zostanie królową Wielkiej Brytanii. Alix jednak stanowczo zaoponowała, pokazując silny charakter i wzbudzając tym samym podziw babki.

ryanphunter.wordpress.com

Sytuacja zmieniła się jednak diametralnie zimą 1894, kiedy car Aleksander zachorował. Dotąd ignorował prośby syna o pozwolenie na ślub z Alix, ale kiedy zdrowie zaczęło go opuszczać, kwestia małżeństwa carewicza wyszła na pierwszy plan. Ponieważ heska księżniczka była jedyną kandydatką, o której myślał carewicz, jego rodzice musieli wyrazić zgodę. Na drodze do zwycięstwa Mikołaja stała jednak jeszcze jedna, najtrudniejsza do pokonania, przeszkoda - sama Alix.

*Fragment książki J. P. Gelardi "Niezwykłe kobiety Romanowów. Od świetności do rewolucji"

Źródło: Robert K. Massie "Mikołaj i Aleksandra", Julia P. Gelardi "Niezwykłe kobiety Romanowów. Od świetności do rewolucji", R. A. Wilton "Ostatnie dni Romanowów", wikipedia.org