Potomkowie Victorii Hanowerskiej: linia Beatrice

Niestety każdy cykl kiedyś się kończy. Dzisiejszym postem zakończymy serię o potomkach królowej Victorii, a przyjrzymy się w nim księżniczce Beatrice i jej rodzinie.

Wikipedia

Najmłodsza córka Victorii i Alberta urodziła się 14 kwietnia 1857 roku w pałacu Buckingham jako Beatrice Mary Victoria Feodore. Dwa tygodnie później królowa zapisała w swoim dzienniku: „Zostałam obficie nagrodzona i zapomniałam o wszystkim, co przeżyłam, kiedy usłyszałam, że najdroższy Albert powiedział: "To piękne dziecko i dziewczynka!"". Od urodzenia była jego ulubionym dzieckiem, ponieważ w pewien sposób zastąpiła mu jego ulubienicę, księżniczkę Vicky (która wyszła za przyszłego cesarza Niemiec i wyjechała do Berlina). Nawet Victoria uważała ją za atrakcyjną, choć wiadomym jest, że nie przepadała za swoimi dziećmi.

National Portrait Gallery;

Pomimo udziału w rygorystycznym programie edukacyjnym stworzonym przez księcia Alberta i jego bliskiego doradcę, barona Stockmara, Beatrice miała spokojniejsze dzieciństwo niż rodzeństwo z powodu dobrej relacji z rodzicami. W wieku czterech lat, najmłodsza księżniczka nie była zmuszona dzielić uwagi rodziców, tak jak jej rodzeństwo, a jej zabawne usposobienie dawały pociechę słabnącemu ojcu.

1861 rok był niezwykle ciężki dla rodziny królewskiej. W marcu zmarła księżna Kentu (matka królowej Victorii), a w grudniu książę Albert. W tych trudnych chwilach największym wsparciem dla królowej były jej córki, Alice i Beatrice. Z resztą dzieci nie miała tak ciepłych relacji, do tego stopnia, iż izolowała się od nich. Kilka lat później, kiedy wszystkie siostry Beatrice wyszły za mąż, stała się jedyną podporą dla będącej w żałobie matki.

Beatrice z matką/ Napoleon.org

Jako sekretarka matki wykonywała obowiązki tj. pisanie w imieniu królowej i pomoc w korespondencji politycznej. Kiedy Victoria zachorowała w 1871 roku, swoje przemyślenia do dziennika dyktowała najmłodszej córce. Królowa kolejny raz pogrążyła się w żałobie w 1883 roku, kiedy jej sługa, John Brown, zmarł w Balmoral. I po raz kolejny polegała na Beatrice w celu wsparcia. W przeciwieństwie do jej rodzeństwa Beatrice nie okazywała niechęci do Browna, a ich dwoje często widywano w swoim towarzystwie; rzeczywiście pracowali razem, aby spełnić życzenia królowej.

Pomimo tego, iż królowa Victoria nie chciała wydawać swojej najmłodszej córki za mąż, na horyzoncie pojawiło się kilku kandydatów do jej ręki. Byli to między innymi: książę cesarski Napoleon (syn Napoleona III i ostatni następca tronu cesarstwa Francji), książę Ludwig IV, wielki książę Hesji i Renu (wdowiec po siostrze Beatrice, Alice) oraz książęta Battenberg, Alexander i Louis.

Księżniczka Beatrice z mężem/ History of Royal Women

Koniec końców, księżniczka zdecydowała się wyjść za księcia Henry'ego, brata wyżej wymienionych książąt Battenberg. Z początku królowa nie była zachwycona tym pomysłem. Kiedy dowiedziała się o zaręczynach pary, nie odzywała się do córki przez 7 miesięcy, komunikowała się z nią jedynie poprzez listy. Zgodziła się na ślub, pod warunkiem, że para zamieszka z nią. Ceremonia odbyła się 23 lipca 1885 w Whippingham, niedaleko Osborne.

Para doczekała się czworga dzieci:

• Alexandra
• Victorii Eugenie
• Leopolda, zmarłego bezżennie i bezpotomnie
• Maurice'a, zmarłego podczas I Wojny Światowej

Beatrice z dziećmi/ Wikipedia

Życie Beatrice zmieniło się po śmierci królowej 22 stycznia 1901 roku. Wciąż pełniła oficjalne funkcje, ale jej pozycja na dworze uległa zmniejszeniu. Ona, w przeciwieństwie do swojej siostry Louise, nie była blisko ze swoim bratem, obecnie królem Edwardem VII, i nie należała do wewnętrznego kręgu króla.

Po odziedziczeniu Osborne House  król usunął osobiste zdjęcia i rzeczy matki, a niektóre z nich zniszczono, zwłaszcza materiały związane z Johnem Brownem, którego nie cierpiał. Królowa Wiktoria zamierzała, aby dom był prywatną, ustronną rezydencją dla jej potomków, z dala od pompy i ceremonii życia w Londynie. Jednak nowy król nie potrzebował tego domu i skonsultował się z prawnikami w sprawie jego utylizacji, przekształcenia głównego skrzydła w dom rekonwalescencji, otwarcia mieszkań państwowych dla publiczności i budowy kolegium marynarki wojennej. Jego plany spotkały się z wyraźną dezaprobatą ze strony Beatrice i Louise. Kiedy Edward rozmawiał z nimi o losie domu, Beatrice argumentowała przeciwko pozwoleniu, by dom opuścił rodzinę, powołując się na jego wagę dla ich rodziców.

Rodzina królewska w Osborne House, krótko przed ślubem Beatrice/ agefotostock

Jednak król nie chciał samego domu i ofiarował go swemu synowi George'owi, który nie przyjął go, sprzeciwiając się wysokim kosztom utrzymania. Edward następnie rozszerzył teren domu Beatrice, Osborne Cottage. Wkrótce potem król oświadczył Arthurowi Balfourowi, ówczesnemu premierowi, że główny dom zostanie przekazany narodowi w prezencie.

W latach 1896-1944 Beatrice była gubernatorem wyspy Wight, a także patronką Szpitala Pamięci Franka Jamesa w East Cowes.

Grobowiec księżniczki Beatrice i księcia Henry'ego w Whippingham/ Wikipedia

W ostatnich latach życia Beatrice nadal korespondowała ze swoimi przyjaciółmi i krewnymi oraz pokazywała się w miejscach publicznych, na przykład kiedy, pchana na wózku inwalidzkim, oglądała wieńce złożone po śmierci George'a V w 1936 roku. Jej ostatnim domem było Brantridge Park w hrabstwie West Sussex, którego właścicielem był brat królowej Mary, Alexander Cambridge, pierwszy hrabia Athlone, i jego żona, Alice; Tam Beatrice zmarła we śnie 26 października 1944 roku w wieku osiemdziesięciu siedmiu lat. Po pogrzebie w kaplicy św. Jerzego na zamku Windsor trumna została umieszczona w tamtejszej kaplicy. 28 sierpnia 1945 przeniesiono trumny Beatrice i jej męża, Henry'ego, do kościeła St. Mildred's Church w Whippingham na wyspie Wight.

Alexander i jego potomkowie

Wikipedia

Najstarszy syn Beatrice i Henry'ego urodził się w 1886 za Zamku Windsor. Choć początkowo nosił tytuł księcia (książę Alexander z Battenberg), jednak na skutek zrzeczenia się tytułów niemieckich przez króla, stał się Sir Alexandrem Mountbattenem. W listopadzie 1917 otrzymał tytuł markiza Carisbrooke.

W stroju i z insygniami Orderu Podwiązki/ alchetreon.com

19 lipca 1917 poślubił lady Irene Denison w kaplicy St. James's Palace. Doczekali się jednej córki:

• Lady Iris Mountbatten

Alexander, który nie otrzymał żadnego zasiłku państwowego, został pierwszym członkiem brytyjskiej rodziny królewskiej, który pracował w sektorze komercyjnym. Karierę rozpoczął jako urzędnik w biurach bankierów Lazard Brothers. Później pracował w firmie, która nadzorowała osiedla mieszkaniowe, i wkrótce przejął kontrolę nad pracą socjalną dla najemców. Później został dyrektorem Lever Brothers i kilku innych wybitnych korporacji.

Alexander i Irene/ Tumblr

Markiz Carisbrooke, jako ostatni wnuk królowej Wiktorii, zmarł w 1960 roku w wieku 73 lat w pałacu Kensington, a jego prochy zostały pochowane w kościele St. Mildred's, Whippingham na wyspie Wight. Po jego śmierci tytuł wrócił do korony.

Lady Iris Mountbatten/vintag.es

Jego jedyna córka, lady Iris Mountbatten w młodości uczestniczyła w wielu królewskich i arystokratycznych wydarzeniach, będąc dobrze znaną i często fotografowaną debiutantką. Była druhenką na ślubie księcia George'a z księżniczką Mariną w 1934 (późniejsi książę i księżna Kentu), brała też udział w koronacji króla George'a VI (jako jedna z sześciu druhen niosła tren królowej). Podczas II wojny światowej pracowała jako asystentka pielęgniarki,  a później przeniosła się do Stanów Zjednoczonych, gdzie uczyła tańca. Została aktorką i modelką, występując jako hostessa telewizyjnego programu dla dzieci „Versatile Varieties” (CBS Television, 1951). Była zamężna trzykrotnie i miała jedno dziecko. Zmarła w 1982 w guza mózgu.

Lord Leopold Mountbatten

Wikipedia

Drugi syn pary książęcej przyszedł na świat w 1889, a jakiś czas po jego narodzinach odkryto, że cierpi na hemofilię (którą odziedziczył po matce). Jednak choroba nie przeszkodziła byłemu księciu zrobić kariery w wojsku (tytuł lorda otrzymał w 1917).

Leopold został powołany na porucznika w dniu 16 października 1909 roku i dołączył do 8 batalionu Isle of Wight Rifles, jednostki sił terytorialnych. 19 października 1912 dołączył do Królewskiego Korpusu Strzelców. Podczas służby w I wojnie światowej został awansowany na kapitana 14 września 1916 roku. W dniu 7 kwietnia 1918 r. został wpisany na listę półpłaconą „z powodu złego stanu zdrowia zatrudnionego w służbie czynnej”. Później na specjalną prośbę swojego kuzyna, George'a V, otrzymał honorową rangę majora.

Lord Leopold w 1922 podczas operacji biodra. Miał 32 lata. Został pochowany w Royal Burial Ground we Frogmore.

Książę Maurice z Battenberg

Maurice, pierwszy z lewej/ historyanswers.co.uk

Najmłodszy syn Beatrice i Henry'ego, Maurice, był najbardziej podobny do ojca, którego stracił w wieku 4 lat. Uczęszczał do Wellington College, a potem służył w czasie I Wojny Światowej jako porucznik w Królewskim Korpusie Strzelców i został zabity w akcji w Zonnebeke pod Ypres Salient 27 października 1914 roku. Został pochowany w Ypres.

Zarówno Leopold, jak i Maurice nie pozostawili żadnych potomków.

Victoria Eugenie i jej potomkowie

Royal Splendor

Jedyna córka pary książęcej była jednocześnie ich najbardziej znanym dzieckiem. Jako jedna z niewielu członków rodziny królewskiej przyszła na świat w Szkocji, a konkretniej w Balmoral. Swoje imiona otrzymała po babce i po matce chrzestnej, byłej cesarzowej Francuzów. Jednak w rodzinie była znana jako Ena.

W 1905 księżniczka poznała króla Hiszpanii Alfonso XIII, podczas jego wizyty w Wielkiej Brytanii. Młodzi zakochali się w sobie, jednak ich związkowi przeciwna była matka króla, Maria Cristina. Problem stanowiła religia oraz hemofilia, której Victoria Eugenie była nosicielką. Jednak Alfonso postawił na swoim i 31 maja 1906 w Madrycie odbył się ślub pary.

HipPostcard

Po ceremonii ślubnej procesja królewska wracała do Pałacu Królewskiego, kiedy podjęto próbę zamachu na króla i nową królową. Anarchista Mateu Morral rzucił bombę z balkonu na królewski powóz. Życie Victorii Eugenie zostało uratowane, ponieważ dokładnie w momencie wybuchu bomby odwróciła głowę, aby zobaczyć Kościół Mariacki, który pokazywał jej Alfonso. Uniknęła obrażeń, chociaż na jej sukience widniała krew strażnika jadącego obok powozu. Przed Królewskim Klasztorem San Jeronimo znajduje się duża statua poświęcona ofiarom zamachu z 31 maja 1906 roku.

Victoria Eugenie poświęciła się pracy na rzecz szpitali oraz ubogich, a także edukacji. Była także zaangażowana w reorganizację Hiszpańskiego Czerwonego Krzyża. W 1929 roku miasto Barcelona wzniosło jej posąg w mundurze pielęgniarki na cześć pracy dla Czerwonego Krzyża (posąg został później zniszczony). Różne hiszpańskie zabytki zostały nazwane na cześć Victorii Eugenie. Na przykład w 1909 roku okazały neoklasyczny most Madrytu przecinający rzekę Manzanares został nazwany jej imieniem „Puente de la Reina Victoria”.

Puente de la reina Victoria/ Wikipedia

Hiszpańska rodzina królewska udała się na wygnanie 14 kwietnia 1931 roku. Po wyborach lokalnych, które doprowadziły republikanów do władzy w większości dużych miast, co doprowadziło do ogłoszenia II Republiki Hiszpańskiej. Rodzina królewska mieszkała we Francji i we Włoszech. Dziesięć lat później owdowiała.

Królowa Wiktoria Eugenie powróciła na krótko do Hiszpanii w lutym 1968 roku, aby stać się matką chrzestną swojego prawnuka infanta Felipe, syna Infanta Juana Carlosa i jego żony Sofii. Zmarła półtora roku później w wieku 81 lat. Została pochowana w kościele Sacré Coeur w Lozannie. 25 kwietnia 1985 roku jej szczątki zostały zwrócone Hiszpanii i ponownie pochowane w Krypcie Królewskiej w Escorial, pod Madrytem, obok szczątków jej męża Alfonsa XIII.

Chrzest infanta Felipe, ob. Felipe VI, króla Hiszpanii/ Unofficial Royalty

Alfonso i Victoria Eugenie doczekali się siedmiorga dzieci:

• Alfonso, księcia Asturii, który zrzekł się praw do tronu aby poślubić rozwódkę Edelmirę Sampedro-Robato, a po rozwodzie ożenił się po raz drugi z Martą Rocafort-Altuzarra; nie miał dzieci, zginął w wypadku samochodowym w wieku 31 lat.
• Jaime, księcia Segowii i Andegawenii, który z powodu hemofilii, bycia głuchoniemym oraz małżeństwa nierównego stanem zrzekł się praw do tronu; po śmierci ojca został pretendentem do tronu Francji, miał dwóch synów, a jeden z jego dwóch wnuków jest obecnym pretendentem (książę Louis Alphonse, obecny książę Andegawenii).
• Infantki Beatriz, która poślubiła Alessandro Torlonia, 5. księcia Civitella-Cesi i miała czworo dzieci w tym córkę Olimpię, której córką jest Sibilla Weiller, żona księcia Guillaume'a z Luksemburga (brata wielkiego księcia Luksemburga, Henriego).
• Fernando, który urodził się martwy.
• Infantki Marii Cristiny, która poślubiła Enrico Eugenio Marone-Cinzano, 1. hrabiego Marone, para doczekała się czterech córek.
• Juana, hrabiego Barcelony, który poślubił księżniczkę Marię de las Mercedes Burbon-Sycylijską, z którą miał czworo dzieci, w tym Juana Carlosa, późniejszego króla Hiszpanii.
• Infanta Gonzalo, który odziedziczył również odziedziczył hemofilię po matce, zmarł bezżennie i bezpotomnie, w wieku 19 lat zginął w wypadku samochodowym.

Podsumowując, potomkowie Beatrice panują obecnie na tronie Hiszpanii oraz ubiegają się o tron Francji. Pozostali z nich wiodą prywatne życie w Kanadzie, Hiszpanii, Włoszech i Francji.