Pożegnanie

 Jak już zauważyliście, od jakiegoś czasu na blogu robiło się coraz ciszej i ciszej, a w ostatnich tygodniach ucichło zupełnie. Długo z tym zwlekałam, ale ostatecznie podjęłam decyzję o zawieszeniu Blue Blood.

To nie była łatwa decyzja ani taka, którą podjęłam z dnia na dzień. Tak naprawdę myśl o rezygnacji pojawiała się w mojej głowie co jakiś czas od trzech lat, ale zawsze działo się coś, co utwierdzało mnie w przekonaniu, że to nie jest jeszcze właściwy moment - kolejny królewski ślub na horyzoncie, kolejne Royal Baby w drodze czy kolejne jubileusze. W takich momentach najbardziej brakowałoby mi bloga, a przede wszystkim Was, moich wiernych Czytelników, i atmosfery, którą wspólnie udało nam się stworzyć. Pisanie dla Was było czystą przyjemnością, a Wasze ciepłe wiadomości i komentarze - również te z konstruktywną krytyką - motywowały mnie do dalszej pracy. Wiem, że powtarzałam Wam to wielokrotnie, ale bez Was nie byłoby tego miejsca - i myślę, że każdy, kto kiedykolwiek prowadził bloga, się ze mną zgodzi.

Myśląc o ostatnich siedmiu latach mojego życia (nie mogę uwierzyć, że minęło już siedem lat odkąd zaczęłam swoją przygodę z tym blogiem!), czuję ogromną wdzięczność za to, że mogłam być częścią społeczności Blue Blood i tworzyć dla Was posty. Przez te siedem lat rozwinęłam się jako osoba, jako pisarka - jeśli mogę się nią nazwać - i jako blogerka. Dziękuję, że mi w tym pomogliście.

W ciągu ostatnich siedmiu lat na blogu zaszło sporo zmian, które odczuli najbardziej Ci z Was, którzy zaglądali tutaj regularnie. W moim prywatnym życiu również wiele się zmieniło - zdałam maturę, dostałam się na studia, przeprowadziłam się do Krakowa, obroniłam tytuł magistra psychologii, znalazłam pierwszą pracę... O niewielu z tych rzeczy Wam pisałam - zawsze starałam się oddzielać życie prywatne od bloga, choć był on jego ważną i niezwykle wartościową dla mnie częścią, tak jak starałam się oddzielać fakty od moich subiektywnych opinii. Z powodu tych zmian z roku na rok miałam coraz mniej czasu na jego prowadzenie, ale nadal stanowił on tak cenny element mojego życia i mojej pasji, że nie potrafiłam z niego zrezygnować. Bywało trudno, bywało nużąco (zwłaszcza w sezonie wakacyjnym, kiedy nie tylko w królewskim świecie niewiele się dzieje), ale ponieważ robiłam to z pasją i miałam wokół siebie oddanych Czytelników, byłam w stanie poświęcić się temu tak długo.

Teraz jednak, kiedy parę miesięcy temu zaczęłam nową pracę na pełen etat, zupełnie straciłam czas na bloga. Trudno było mi się z tym pogodzić - tak jak napisałam, to była i nadal jest ważna część mojego życia. Rodziny królewskie i pisanie to moje pasje, a tutaj mogłam je ze sobą połączyć. Bardzo się cieszę, że miałam taką możliwość. Uznałam, że najlepiej będzie zakończyć swoją przygodę po dwóch z trzech najważniejszych wydarzeń w królewskim świecie tego roku - koronacji w Wielkiej Brytanii i ślubie w Jordanii. I taki miałam właśnie zamiar, ale życie samo zweryfikowało te plany. Ostatnich kilka tygodni w moim prywatnym życiu było bardzo intensywnych - tak bardzo, że po raz pierwszy od siedmiu lat zwyczajnie zapomniałam o blogu.

Myślę sobie, że może to i dobrze. Dzięki temu swoją przygodę z Blue Blood kończę dokładnie siedem lat po tym, jak ją zaczęłam - bo to właśnie w lipcu 2016 napisałam swoją pierwszą notkę.

Dziękuję, że towarzyszyliście mi na tej drodze. Dziękuję Marcie, Izie, Larissie i Asi, które razem ze mną stworzyły to miejsce. Dziękuję wszystkim blogerkom z królewskiej blogosfery, z którymi miałam przyjemność współpracować i relacjonować dla Was królewskie wydarzenia. Dziękuję wszystkim moim Czytelnikom i Czytelniczkom - tym, którzy śledzili Blue Blood od samego początku jego istnienia (czyli od dziewięciu lat! Niesamowite, że w przyszłym roku blog świętowałby swoje okrągłe, 10. urodziny!) i tym, którzy odkryli go niedawno; tym, którzy zaglądali tutaj regularnie i tym, którzy wpadali od czasu do czasu. Nie mogłabym wymarzyć sobie lepszych Czytelników. Jestem szczęśliwa i wdzięczna, że mogłam dla Was pisać. Dziękuję za Waszą obecność, wsparcie, każde ciepłe słowo i każdy komentarz. Dziękuję, że byliście ze mną i zaglądaliście tutaj nawet wtedy, kiedy z różnych powodów nie pojawiały się nowe posty. Znów się powtarzam, ale byliście, jesteście i zawsze będziecie częścią tej społeczności. Bez Was to nie miałoby sensu

To koniec mojej niesamowitej przygody z Blue Blood, ale z całą pewnością nie koniec mojej pasji. Nadal z taką samą przyjemnością i podekscytowaniem śledzę królewskie wydarzenia, choć nie mogę już ich dla Was relacjonować. Wciąż będziecie mogli mnie jednak znaleźć na Twitterze (tutaj). W tym miejscu chciałabym Wam polecić profile dziewczyn na Instagramie, szczególnie Agnieszki @w_palacu, Marleny @krolewskiswiat i Karoliny @royalsipopolsku, a także podcast "Po Królewsku" (profil Anny na Instagramie znajdziecie tutaj), które zawsze na bieżąco przedstawiają wydarzenia z królewskiego świata.

Nie zamierzam usuwać bloga. To efekt pracy nie tylko mojej, ale też wielu innych osób, które napisały albo pomogły napisać te ponad 2000 postów. Wszyscy włożyliśmy w to zbyt wiele wysiłku, by teraz to tak po prostu skasować.

Jest jeszcze wiele rzeczy, o których mogłabym napisać, ale na tym skończę, zanim to pożegnanie zrobi się za długie, by ktokolwiek dotarł do końca. W imieniu swoim i wszystkich autorek Blue Blood dziękuję za te ponad 4 miliony wyświetleń i ponad 16 tysięcy komentarzy, które tutaj zostawiliście.

Dziękuję Wam za siedem wspaniałych lat. Mam nadzieję, że kiedyś spotkamy się znowu.

Gabrysia